Jasełka z Małym Księciem

        Jasełka  z Małym Księciem 

 

                BÓG SIĘ RODZI.

 

Narrator         Wszystkich miłych gości bardzo serdecznie i gorąco witamy.

W klimacie świąt Bożego Narodzenia i blasku choinkowych świec,

zapraszamy do refleksji nad tajemnicą narodzin KRÓLA, który jest MIŁOŚCIĄ.

Dziś niebo się otwiera.

Dziś Bóg człowiekiem się staje.

Dziś rodzi się BÓG – MIŁOŚĆ.

Życzymy głębokich duchowych przeżyć, zapraszamy do wspólnego kolędowania,

a za wszelkie usterki serdecznie przepraszamy.

 

Diabełki                     /muzyka – wchodzą tanecznym krokiem na scenę, siadają w kole                   i prowadzą konferencję/

 

1. Witam was wszystkich na kolejnej światowej konferencji upadłych aniołów.

Dziś obradujemy nad najbardziej pilnymi i ważnymi sprawami.

Zastanówmy się wspólnie;

co zrobimy, aby wśród ludzi zniszczyć miłość.

zniszczyć ich wzajemną miłość i miłość do Boga.

 

2. To bardzo trudne zadanie.

– Nie możemy im przecież odebrać Pisma świętego,

– nie możemy zabronić chodzić do kościoła,

– nie możemy zakazać stylu życia,

A więc pytanie? Jak zniszczyć miłość?

 

3. Już wiem. U Boga liczy się tylko miłość, ale dla niej trzeba mieć czas. Zabierzmy więc ludziom czas.

4          – Ale jak to zrobimy?”

Musimy im towarzyszyć przez cały dzień.

• Zajmujcie ich błahostkami korzystając ze wszelkich trików
• Wabcie ich, aby ciągle wydawali, wydawali i wydawali a następni pożyczali i pożyczali.
• Zapychajcie ich skrytki reklamami, ofertami i promocjami.
• Podsuwajcie im darmowe promocje, niepotrzebne usługi i fałszywe nadzieje.
• Niech pieniądze zawsze będą pierwsze!
• Zapełnijcie ich domy gazetami, bombardujcie wiadomościami przez 24 godziny.
• Postarajcie się o ich weekendy. Niech wracają do pracy zmęczeni i nieprzygotowani do niej.
• Niech nie mają czasu na modlitwę, aby przypadkiem nie myśleli o Bogu i szli do kościoła.
• Dajcie im chleba i igrzysk! Niech podburzają ich mecze, zagłuszają koncerty, niech tracą czas przy filmach.
• Nie zapomnijcie o billboardach na ulicach. Nie zostawiajcie ich samych na urlopie. Wysyłajcie ich w egzotyczne miejsca, do parków rozrywki. Byle się bawili i bawili.

 

• Przekonajcie ich, żeby zawsze mieli włączony telewizor, video, komputer czy wieżę.     To wszystko ich zagłuszy na drugiego człowieka, na miłość i Boga.
• Nie będą jedni słuchać drugich i rozbije się ich jedność z Chrystusem, który jest Miłością.
• Dajcie im tysiące powodów –  dobrych powodów, aby nie mieli czasu na modlitwę             i słuchanie Słów Bożych.

 

1. A więc do dzieła. Nie traćmy czasu, zabierzmy ludziom czas.

Odbierzmy ludziom  miłość.
/ na tle muzyki schodzą ze sceny, a wchodzi Mały Książę – z różą  w ręku/

śpiew: Gdzie jesteś Mały Książę gdzie …

Narrator:        Dzień dobry Mały Książę.

Książę:          Dzień dobry miła Pani.

Narrator:        Witaj na naszej planecie.

Książę:          Przybywam do was, bo szukam przyjaciół.                                                                                           Chcę się z nimi oswoić – tzn „stworzyć więzy’. Stworzyć prawdziwe więzy  przyjaźni i miłości.                                                                                                            Podróżowałem po wielu planetach i odkryłem wiele tajemnic.                                                         Podziwiałem gwiazdy, zachody słońca. Zaprzyjaźniłem  się z lisem i pokochałem piękny kwiat – moją różę.

Narrator;        Czy w swej wędrówce po krańcach świata spotkałeś kogoś wyjątkowego?  Opowiedz nam o tym.

Książę:          W mojej wędrówce spotkałem bardzo dziwnego, wielkiego, wspaniałego i wyjątkowego Króla.                                                                                                     Zachwycił mnie. To był zupełnie inny Król niż wszyscy królowie na świecie.                                               Nie miał pałacu, nie miał  wojska, ale był bogaty w miłość. On miał na imię MIŁOŚĆ.                                                                                                                     

Właśnie odkryłem tajemnicę, że przyszedł do ludzi, zamieszkał wśród nich i hojnie obdarza ich swoją miłością.                                                                                         Dlatego ja Mały Książę po długiej wędrówce przez piaski i skały przychodzę do Was,            Chcę z bliska popatrzeć na życie człowieka, którego Król Miłości kocha ponad życie.                             Pragnę poznać sekret Króla – przyjaciela ludzkiego serca i  spotkać swojego  przyjaciela.

Pokaż mi proszę – gdzie są ludzie? Jak wygląda prawdziwe życie człowieka?                                      Pokaż mi jak ludzie odwdzięczają się swojemu Królowi za Jego Miłość.

Narrator;        Jak sobie życzysz Mały Książę. Twoja prośba jest dla mnie rozkazem.

Zapraszam więc was najmłodsze dzieci naszej szkolnej planety.                                                                                        Pokażcie co najbardziej kochacie.

Narrator;        Co jest najważniejsze dla was – dzieci współczesnej  szkoły?.                      Pokażcie, czym się trudzicie na co dzień w domu,  w szkole, na zajęciach pozalekcyjnych.     Czemu poświęcacie najwięcej czasu?

/ Książę siada w rogu sceny i przygląda się/

pantonima dzieci – na tle muzyki –  bawią się – skakanka, lalka, samolot – nie zwracając  uwagi na obecnego  P.J.          *   później wchodzą dzieci z książkami, tornistrami i pokazują że czytają, uczą się piszą, malują                               *  – na tle muzyki Wchodzą dzieci kółka tanecznego- tańcząc      nie zwracając uwagi na Jezusa

Piosenka:  Spotkałem dziś Jezusa…- śpiewają małe dzieci                                                                                        .

Narrator;        Nasza Kochana młodzieży.                                                                                                               Teraz wy pokażcie –  co dla was jest najważniejsze?                                                                        Czy macie już swoją różę?  – odkryty sens swojego życia?                                                     Oswojonego przyjaciela i prawdziwą miłość?

/ pantonima – na tle muzyki wchodzi młodzież (2 pary) z informatorami studiów – 1- przegląda   informacje o studiach i pracy,   2   para  zakochanych zainteresowana sobą –      nie zwracają uwagi na Jezusa –  a schodząc ze sceny – pokazuja napis- BRAK NAM  CZASU. /                                                         

Narrator;        Co o wartościach  w życiu powiedzą dorośli?                                                                                        Wy najlepiej wiecie co jest najważniejsze, co najpiękniejsze i za co warto życie dać.

pantonima – na tle muzyki wchodzą dorośli zabiegani, zapracowani z teczkami dokumentów, zakupami, rozmawiającymi przez komórkę…. – nie zauważają Jezusa.  Wchodzi też babcia, ale już nie ma sił zbliżyć się do Jezusa/. schodząc ze sceny – pokazuja napis- BRAK NAM  CZASU

Książę:          Dziękuje Wam moi Drodzy Przyjaciele.                                                                                          Widzę, że jesteście piękni jak tysiące róż, które spotkałem, ale czegoś wam jeszcze brak.                                                                                                             Myślę, że ludzie zapominają o bardzo ważnej życiowej prawdzie.                                          Zapominaja o tym, że Najważniejsze Jest Niewidoczne Dla Oczu.                                                      Za mało tej prawdzie poświęcają jej swojego czasu. Lecz Tobie nie wolno o tym zapomnieć. Zapamiętaj mój sekret; „ Dobrze się widzi tylko sercem”. W życiu liczy się tylko miłość.

Proszę Was. Popatrzcie w niebo. Poszukajcie gwiazdy!                                                         Zobaczcie jak cały świat  zmienia się dla was, gdy Miłość przychodzi na ziemię.

Piosenka.  Niebo przychodzi na ziemię…    – wchodzi szopka

Kolęda:     Cicha noc…

 

NARRATOR

Byśmy mogli ten dzień przeżywać , wszystko wypełniło  się 2005 lat temu. Małe miasteczko w Judzie było świadkiem  najważniejszego wydarzenia w dziejach ludzkości.

PISMO ŚWIĘTE:

W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie.

Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz.

Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna.

Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania.

Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.

 

Kolęda: Dzisiaj w Betlejem… – wchodzą pasterze, po nich Mędrcy

Anioł:

Oto Dobra Nowina.
Pokój ludziom dobrej woli;
Oto narodził się Pan-
Przyszedł,- by ludzkiej ulżyć niedoli
I zrównał wszelki stan.
Dziecina licha w żłobku na sianie
To Nieśmiertelny Bóg!
Niesie ze sobą wielkie kochanie
Najlichszym ze swych sług.
Pójdźcie! Niech każdy u żłobka stanie.
Wy mali, cisi, uczeni i prości…
Bo się narodził w szopie na sianie
Bóg! Nieskończonej Miłości!

 

Kolęda;        Maleńka Miłość…

             

Książę;  Nie było miejsca.  Dla Króla Miłości – zamknięto drzwi.

To prawda. Ale dlaczego, Pa­nie, nie wybrałeś   pałacu, przecież jesteś Władcą świata?

Dlaczego wybrałeś stajnię ??

Ty  Mały Jezus  – Wielki Książę Pokoju  z nieba przyszedłeś do swoich  –   lecz oni Cię     nie przyjęli.

Leżysz teraz Boże Dziecię w stajni cichutko, patrzysz w drzwi i czekasz, by wśród witających zobaczyć swego przyjaciela – człowieka.

 

Piosenka; Od drzwi do drzwi stuka, puka i schronienia sobie szuka …

 

Dziecko:          Jezus nie narodził się w luksusie, bogactwie, lecz w ubogiej stajni.

Pokazuje, że wie, co znaczy ludzka nędza, bieda i cierpienie.

On stał się ubogim, aby nas ubóstwem swoim ubogacić.

Wszystkiego  się wyrzekł w świętą betlejemską noc.

 

Zrezygnował z ziemskiego majestatu, wygodnego mieszkania,

Ale nie wyrzekł się ziemskiej ludzkiej miłości.

Matczynej miłości, troski opiekuna – świętego Józefa,

serdeczności ubogich pasterzy i pokory Mędrców.

 

On nie wyrzekł się rodziny.

On ukochał ludzką rodzinę.

Wybrał tę najprostszą i  najuboższą,

a w niej uświęcił ludzką miłość.

 

Kolęda  Pójdźmy wszyscy …

 

Dzieci:

Witamy Ciebie o ukochane Dzieciątko Boże, chcemy się pokłonić nisko Tobie i dary serca złożyć przy żłobie.     Przychodzimy do Ciebie  w imieniu wszystkich dzieci  Szkoły  Podst. Nr 11, by Ci powiedzieć, że Ciebie z całego  serca kochamy.

Panie Jezu. Dziękujemy Ci, że przyszedłeś do nas z nieba, by pouczać nas – jak żyć potrzeba.  Ty najlepiej wiesz, że nie zawsze było dobrze z nami, zarówno w szkole, jak i w domu i w Kościele.                                                                         Prosimy – dodaj nam sił do dobrego  i  pouczaj nas  co mamy czynić ,  by tak jak Ty – być  świętymi.

Kolęda:   Wśród nocnej ciszy ….

Młodzież:.

• Przychodzimy do Ciebie także i my – pokolenie Jan Pawła II – uczniowie XVIII  LO.      Cóż możemy złożyć Tobie w darze?                                                                                                         Przynosimy:  naszą wiedzę ubogą,  armię jedynek w dzienniku,  stos lektur nie przeczytanych  i zadań nie odrobionych.

Oddajemy ci nasze niewłaściwe zachowanie,  szalone wagary,  zasmuconych rodziców i zatroskanych nauczycieli.  Oddajemy Ci także nasze radości, szkolne przyjaźnie i życiowe plany przyszłości.

Oddajemy Ci Jezu naszą małość, ale też gorące  serca.                                                                          Oddajemy Ci także nasze życie. Weź je, przemień i uświęć.                                                                        Chcemy być Twoim światłem i z Twoją pomocą  budować cywilizację miłości – jak obiecaliśmy Ojcu świętemu, który błogosławi nam z nieba

Kolęda: Przybieżeli do Betlejem ..

Święta Bożego Narodzenia – tajemnica serca, której  rozum pojąć nie może.

 

Po to są święta,

 

– aby nad tobą wciąż świeciła gwiazda.

– abyś się nie dał zamknąć w jarzmie codziennego życia.

Po to są święta:

–    abyś miał właściwe spojrzenie na swoje cierpienia, upokorzenia, krzywdy, których doznajesz.

• abyś zobaczył w blasku swoją pracę, rodzinę, obowiązki.
• aby nad szopą twoich spraw codziennych nie zgasła gwiazda
• aby w twoich oczach i sercu na nowo zapłonął blask dobra i miłości

Po to są święta, Wigilia, opłatek

–    abyś  odnalazł Boga i uwierzył w Jego Miłość.

 

Przy wigilijnym stole, Łamiąc opłatek święty,

Pomnijcie, że dzień ten radosny    w miłości jest poczęty.

Że, jak mówi wam wszystkim dawne, odwieczne orędzie,

Z pierwszą na niebie gwiazdą Bóg w waszym domu zasiądzie.

Sercem Go przyjąć gorącym, Na ścieżaj otworzyć wrota

Oto co czynić nam każe Miłość największa cnota.

 

Śpiew: Jest taki dzień…..

Narrator:

 

Nie wystarczą jednak życzenia wszystkiego najlepszego, wszelkiej pomyślności,          aby rodzicom dzieci się dobrze chowały i aby dzieci bogatych rodziców miały.

Nie wystarczy stół wigilijny z siankiem i białym obrusem, ani łamanie się opłatkiem,

 

Książę ; Najważniejsze jest to – aby w sercach naszych  narodziła się Miłość.

 

Dzieci:

Niestety już finał, czas tak szybko leci,

Więc teraz poważnie,o czym marzą dzieci?

 

By naszym rodzicom kochać było dane,

A wszystkie dzieciaki czuły się kochane.

 

By zażegnać wszystko to, co ludzi różni,

Aby nasze ręce nie spotkały próżni.

By ludzie uśmiechem witali się co dzień,

Strudzonym nie brakło już miejsca w gospodzie.

 

Aby nikt przed nikim nie musiał czuć strachu,

A biedni, bezdomni mieli skrawek dachu.

Aby każdy głodny siadł do pełnej miski,

A w drzwi samotnego zapukał ktoś bliski.

 

By policja i lekarze nie mieli zajęcia,

A rodziny wyszły dobrze nie tylko na zdjęciach.

Już finał finału, panowie i panie,

Więc jakie z tej szopki wynika przesłanie?

 

Jeden wielki Polak, mądry kto go słucha,

By odnowić Ziemię wezwał kiedyś Ducha.

A my mu pomóżmy w tej wielkiej potrzebie,

I odnowę Ziemi zacznijmy od siebie

 

 

Szanownej Dyrekcji, całemu Gronu Pedagogicznemu i wszystkim  Pracownikom,

Aby w tę Betlejemską Noc, w Noc Szczęśliwego Rozwiązania,

wszystko wam się rozplatało; – węzły, konflikty, powikłania.

Oby się wszystkie trudne sprawy – rozkręciły jak supełki,

a własne ambicje i urazy – zaczęły śmieszyć jak kukiełki.

Oby Anioł podarł każdy  szkolny i osobisty dramat ,

a Boże Dziecię obdarzało pełnią swoich łask, spełniało  najskrytsze pragnienia serca,

i błogosławiło każdy trud pracy i troskę serca włożoną  w kształtowanie naszych umysłów,

serc, postaw i charakterów.

 

Wam zaś Drogie Koleżanki i Koledzy życzymy wielu radosnych chwil  w przeżywaniu

twórczej  młodości i samych sukcesów w zdobywaniu  życiowej i Bożej mądrości.

 

Kolęda: (śpiew wspólny – przekażmy sobie znak pokoju … )          

Opracowała: s.Adamina Chmura

                                                                                                                    Służebniczka BDNP

                                                                                                                                          Katechetka w ZSO Nr 2 w Lublinie