Bogurodzica

Bogurodzica, dziewica, Bogiem sławiena Maryja!
U twego syna, Gospodzina, matko zwolena Maryja!
Zyszczy nam, spuści nam. Kirielejson.

Twego dziela Krzciciela, bożyce,
Usłysz głosy, napełni myśli człowiecze.
Słysz modlitwę, jąż nosimy,
A dać raczy, jegoż prosimy,
A na świecie zbożny pobyt,
Po żywocie rajski przebyt. Kirielejson.

Bogurodzica to najstarsza utrwalona polska pieśń religijna i najstarszy zachowany polski tekst poetycki.

Utwór powstał w średniowieczu, najprawdopodobniej na przełomie XIII i XIV wieku. Pierwszy zapis tekstu jest późny, bo z początku XV wieku, wcześniejsze zapisy mogły zaginąć, ale też tekst mógł krążyć w obiegu ustnym.

Wykonanie: Bogurodzica

Bogurodzica – Reprezentacyjny Zespół Artystyczny Wojska Polskiego

Opis youtube:
Bogurodzica (/Bogarodzica) powstała między X a XII wiekiem. Autor nie jest znany. Był to pierwszy hymn naszego państwa. Śpiewano go podczas wielu bitew mających decydujące znaczenie o dalszych losach naszej ojczyzny. Moim skromnym zdaniem, jest to najpiękniejsza obok „Roty” i „Boże coś Polskę” pieśń patriotyczna.
Jest to również najstarsza utrwalona polska pieśń religijna i najstarszy zachowany polski tekst poetycki. Legendarnym twórcą Bogurodzicy jest św. Wojciech. Jest to jednak mało prawdopodobne, gdyż Święty nie znał języka Polskiego.

Bardzo długo szukałem odpowiedniego wykonania naszego pradawnego hymnu. Niestety. Większość z tych, które miałem wątpliwą przyjemność wysłuchać bardziej przypominały zgłoszenia na konkurs na najszybszą wersję, niż wzruszającą do łez modlitwę „straceńców”. W końcu sam musiałem zwolnić tempo najlepszej znalezionej przeze mnie wersji. W rzeczywistości, pieśń tę śpiewano powoli, w skupieniu, a nie na „kto pierwszy”. Dla wielu, były to ostatnie wypowiedziane przez nich słowa. Delektowano się więc tą chwilą. Nie śpieszono się, bo nie było do czego. Przygotowywano się psychicznie do kolejnej rzezi nieprzyjaciół. Śpiewano z szacunkiem — nie był to zwyczajny hymn — była to również modlitwa, modlitwa wojsk chrześcijańskich o zwycięstwo, o miłosierdzie nad ojczyzną; o to, żeby i oni — pojedynczy żołnierze — wyszli cało z kolejnej potyczki. O sprawność ręki, o trzeźwe umysły dowódców… O wszystko, co im stłoczone myśli wpychały na siłę do wzruszonych umysłów. Stąd tempo nie przypominało techno czy metalu, ale refleksyjną, wyciszającą pieśń… Błagali o Boskie wsparcie, ponieważ wiedzieli, że bez niego nic nie zdziałają…

Jeżeli chodzi o doczesne wersje, bardzo podoba mi się śpiewana przez Pana Krzysztofa Krawczyka, jednak nic nie zastąpi tej, śpiewanej przez nasze wojska — z długimi pauzami po każdym wersie i wzruszeniem przed decydującym dla życia lub śmierci każdego ze śpiewających momentem.

Zapraszam do działu: Religijne Pieśni Patriotyczne