Scenariusz – Baśniowe jasełka

 

Jest jeden szczególny dzień w roku w naszej tradycji, kiedy każdy zwykły człowiek ze czcią bierze do swych rąk kawałek białego i kruchego opłatka, by podzielić się z bliskimi, krewnymi, przyjaciółmi. Tym dniem jest Wigilia, kiedy jak w żaden inny dzień poddajemy się nastrojowi, refleksji i wspomnieniom dni które są za nami, wspomnieniom często o tych, których już nie ma na tej czy kolejnej wieczerzy wigilijnej,

którzy kiedyś, tak jak my dziś przeżywali radość tego wieczoru.

 

Maryja siedząca przy żłóbku, stojący i wypatrujący gości  św. Józef  i za nimi chór aniołów.

Jasełka rozpoczyna chór aniołów pierwszą zwrotką ,,Cicha noc”

 

Św. Józef – Któż to taki idzie do nas ciemną nocą?

Jakaś mała postać, która oświeca sobie drogę zapałkami.

 

Chór  Aniołów – (na melodię ,,Przybieżeli do Betlejem”)

To dziewczynka z zapałkami k nam idzie.

W jednym bucie, zgrzebnej chuście – ujrzyjcie

Zuch to dziewczynka, biedna dziecina z miasteczka, z miasteczka.

Nikt nie kupił ani jednej zapałki

W tę noc w domach lśniły choinki,

Ona na mrozie, zimnie i chłodzie, zamarzła

 

Dziewczynka z zapałkami – Chociaż to była noc twych narodzin święta,

Nikt o głodnych, biednych dzieciach nie pamiętał.

Zimna i mroźna wtedy noc była, gdy pod domem skulona siedziałam.

Zapałką rozgrzałam zziębnięte ręce,

Lecz jak rozpalić zimne ludzkie serce ?

Tobie Jezuniu  oddam zapałki wszystkie,

Bo chłód i zimno w twej lichej stajence.

Niech św. Józef ognisko rozpali, aby się wszyscy przy nim ogrzali.

 

Maryja Panna – Biedna dziewczynko z zapałkami, wejdź i zostań tu z nami.

Tu wiatr  nie hula i miejsca wiele, najedz się, ogrzej maleńki aniele.

Pan Jezus wie czego biednym dzieciom trzeba,

Kto pokocha je nakarmi, ten pójdzie do nieba.

 

Święty Józef – A tym razem Matko Święta, dwoje dzieci idzie naraz !

 

Chór Aniołów (na melodię ,,Mędrcy świata”)

Jaś z Małgosią  ku nam idą borem, lasem, drogą,

Baba Jaga zjeść ich chciała, lecz w piecu spłonęła.

Powrócili więc do domu, do swojego taty.

Są radośni i szczęśliwi, bo to siostra z bratem.

 

Jaś – Ja jestem Jaś.

Małgosia – A ja jestem Małgosia

 

Jaś – Chcę podziękować Bogu za ojcowską troskę, za mojego tatę i kochaną siostrę.

Spotkaliśmy w lesie straszną Babę Jagę, lecz wspólnie z Małgosią daliśmy jej radę.

Zła ona była i w piecu spłonęła, chociaż nas bardzo schrupać pragnęła.

 

Małgosia – Jasio, to mój braciszek wspaniały. Jest dobry i grzeczny, serdeczny i śmiały.

To z chaty Baby Jagi te smaczne pierniki, stamtąd też korale i cenne kamyki.

Tobie to Jezu z radością składamy, Ty dasz najbiedniejszym, bardzo ci ufamy.

 

Maryja Panna – Cóż za hojne dary. Cóż za dzieci dzielne.

Tu, przy Jezusie jesteście bezpieczne, bo Jezus umacnia każde trwożne serce,

Pomoże, zaradzi, w życia poniewierce.

On też będzie dzielny, nawet pokona szatana,

By była zbawiona każda dziecina kochana.

 

Święty Józef – O ! Jakiś chłopczyk biegnie ku nam w podskokach.

 

Chór Aniołów (,,Bóg się rodzi”)

To Pinokio chłopczyk z drewna przez Dżeppetto wystrugany.

Nos ma długi, to od kłamstwa, ośle uszy od nieuctwa.

Nie mało broił , nie mało, ale jednak się poprawił

Wrócił do swojego ojca i szczęśliwie żyją razem.

 

Pinokio – Panie Jezu już nie kłamię i do szkoły chętnie chodzę.

Choć to może nie do wiary, już nie chodzę na wagary.

Tu zostawię mój nos długi i te brzydkie ośle uszy.

Niechaj innym to przestroga: słuchaj matki. ojca, Boga.

Bo dobrego życia skutki, małe uszy i nos krótki.

Złota rada przyjaciele: kłamstwa wcale, pracy wiele !

 

Maryja Panna – My cię Pinokio serdecznie witamy, i za tę przemianę bardzo też kochamy.

A dla mego synka będziesz także drogi, bo porzuciłeś te grzeszne nałogi.

Kłamstwo, lenistwo to brzydkie przywary.

Pamiętasz jak smutny Dżeppetto był stary ?

Dziś on radosny, bo jego syn jedyny,

Nie posłucha koleżków, lecz Bożej Dzieciny.

 

Święty Józef – Maryjo zobacz ! Dziewczę do nas idzie w czerwonej czapeczce.

 

Chór Aniołów (,,Gdy śliczna panna”)

To idzie dziarsko czerwony Kapturek, znajoma ptaków leśnych i wiewiórek

Niosła w koszyku dla chorej babuni ciasto i mleko, słodkie konfitury.

Choć złe wilczysko zjadło ją i babcię,

Dobrze się skończyło, tak jak w pięknej bajce.

 

Czerwony Kapturek – Mam tu w koszyku same smakołyki

Ciasto z kruszonką, złote rogaliki i pączki i strucle i miód na lekarstwo,

Żeby zdrowiutkie było to maleństwo.

Szłam lasem ciemnym, drogą i bezdrożem

Ufając wielce, że mi Bóg pomoże.

Mama mnie posyła, gdzie ludzie w potrzebie,

Za to będę miała nagrodę w niebie.

 

Maryja Panna – Józefie zobacz , co jest w tym koszyku,

     Same dobre rzeczy, jest ich tu bez liku.

Mój syn , gdy urośnie to chorych pocieszy, uleczy, umocni, z pomocą pospieszy.

Jezus też pouczy, że chorych odwiedzać trzeba,

Za to w nagrodę przyjmie wprost do nieba.

 

Święty Józef – Coś niebieskiego do nas się zbliża. Pędzi ku nam jak niebieski obłoczek.

Któż to taki?

 

Chór Aniołów: (na melodię „Anioł pasterzom mówił…”) – wbiega w rytm „Polki”

To Smerfetka biegnie tu, och jak szybko, brak jej tchu.

Z darami od niebieskiej gromady:

Jagód leśnych kosze dwa i butelkę soku ma.

Po rodzinnej naradzie Papa Smerf ją wysłał tu.

Z daleka biegła z lasu ciemnego

Gubiąc kota Klakiera, ich wielkiego wroga.

 

Smerfetka: Maryjo, Józefie, czy wy wiecie, leśne duszki są na świecie.

W ciemnym borze jest ukryte duszków leśnych barwne życie.

Od całej naszej smerfowej rodziny chcę złożyć życzenia dla Bożej Dzieciny.

Jezus to Zbawiciel tak wieść niesie głośno o tym nawet w lesie.

A zły Klakier na wieść o tym, stał się bardzo grzecznym kotem.

 

Maryja Panna: Zobacz Smerfetko Jezus uśmiecha się we śnie

Bo to cudowne widzieć duszki leśne.

Wasze zgodne życie nas bardzo raduje, takim błogosławieństwo Jezus obiecuje.

A zebranym dzieciom to dobra nowina, Bóg tam przebywa, gdzie zgodna rodzina.

 

Święty Józef – Cóż za dziwna rzecz Maryjo ! Przecież zima, a tak kwiaty pachną !

 

Chór Aniołów (,,Dzisiaj w Betlejem”)

To Calineczka, to Calineczka do szopki się zbliża.

Jest strojna w płatki, lekka jak pyłek, z pąka się zrodziła.

Mów Calineczko, mów Calineczko skąd do nas przybywasz,

Ty kochasz ptaki, ludzi i kwiaty, słońcem się zachwycasz.

 

Calineczka – Moim domem są piękne kwiaty : mlecze, stokrotki, róże i bławaty.

A twa stajenka – smutna Jezu mały, chcę by w twej biedzie, choć kwiaty pachniały.

Postawię bukiety przy twojej kołysce, niechaj ucieszą twe dziecięce serce

I jaskółeczkę poproszę pokornie, by ci śpiewała cudowne melodie.

Przez ciebie Jezu, Bogu dziękować chcę, żeś stworzył świat piękny, dzieci i mnie.

 

Maryja Panna: Ty masz dobre serce Calineczko miła. Tyś jaskółeczce życie przywróciła

Jezus nie zniszczy żadnej zielonej rośliny.

Radość mu sprawi śpiew każdej ptaszyny.

Niech wszystkie dzieci ciebie naśladują, ptaki i kwiaty, zieleń niech szanują.

 

Święty Józef: Cóż ja widzę? Puchatą pierzynkę, a za nią miłą dziewczynkę.

 

Chór Aniołów: ( na melodię „Jezus malusieńki…”) – wchodzi w rytm wolnego walca

Sierotka Marysia co gąski pasała, idzie z darem do Jezusa.

Piórek nazbierała, kocha gąski swoje, broni je przed lisem.

Pasie, strzyże, karmi poi na łące pod lasem.

 

Sierotka Marysia: Oto poduszka dla Jezusa małego (pokazuje poduszeczkę)

Z drobnych piórek i puchu gęsiego.

Ja jestem sierota i wiem, co to bieda, Wy też widzę niebogaci, więc się wam to przyda.

Otul Go Maryjo, jak potrafi mama. Ja wiem, co to zimno, bom na świecie sama.

Gąski na mą prośbę puszek wyskubały,

Niechaj ciepło ma dziecina, nasz Jezusek mały.

 

Maryja Panna: (bierze poduszkę od Sierotki)

Marysiu, Sierotko, wejdź do stajeneczki.

Radość będzie wielka z twojej poduszeczki.

Na dworze jest zimno, chustą Go okryłam.

Tuliłam Go do siebie i sercem ogrzałam.

Nie będziesz już smutna Marysiu Sierotko

Teraz ja będę twoją dobrą matką.

 

Święty Józef: O, to nie dziecko się zbliża. To jest stary, spracowany człowiek.

 

Chór Aniołów: (na melodię „Wśród nocnej ciszy…” ) – idzie w rytm marsza

To idzie Rybak ze złotą rybką. Zachłanna żona zniszczyła wszystko.

Miała pałac i komnaty, piękne futra i brokaty. Lecz jej za mało

Chodził, więc Rybak co dzień nad wodę, z nowym życzeniem danym przez żonę.

Rybka wszystko to spełniła, co zła żona wymyśliła. Lecz jej za mało.

 

Stary Rybak: Maryjo, Józefie i Ty Dziecię

Może wy tę złotą rybkę chętnie weźmiecie.

Ona wam spełni każde pragnienie, lecz to musi być dobre życzenie.

Moja żona chciwa była, zatem wszystko utraciła.

Siedzi znowu w starej chacie i ze złości jęczy, płacze.

Rybka złota niech tu będzie i pomoże waszej biedzie.

 

Maryja Panna: Rybaku, starcze mądry i uczciwy

Zły jest człowiek, kiedy bywa chciwy.

Umiar we wszystkim, to jest wielka cnota

Cenniejsza od pereł, srebra i złota.

 

Święty Józef: Któż to idzie tak nieśmiało w stronę betlejemskiej szopki?

 

Chór Aniołów: (na melodię „Pójdźmy wszyscy do stajenki…”) – wchodzi w rytm foxtrot)

To Kopciuszek idzie miły, co go siostry nie lubiły.

Prała, myła i sprzątała, a złe słowo za to miała.

Dobra wróżka to sprawiła, z niej królewnę uczyniła.

Chociaż jest królewną wielką, stanie tu przed tą stajenką.

 

Kopciuszek: Ja posprzątam w tej stajence, bo do pracy mam skore ręce.

Ja upiorę mu pieluszki i wnet zmyję też dzbanuszki.

Dam też złoty pantofelek, niech mu da radości wiele.

 

Maryja Panna: Dzięki Ci Kopciuszku za twe odwiedziny. To radość wielka dla Bożej Dzieciny.

A gdy syn mój będzie duży nie raz wszystkim to powtórzy,

Że pracowitość i pokora zawsze bywa nagrodzona.

 

NA KONIEC WSZYSCY:

„WŚRÓD NOCNEJ CISZY…”