A któż Cię to, Stwórco świata wszystkiego

Tekst Kolędy: A któż Cię to, Stwórco świata wszystkiego

P. A któż Cię to, Stwórco świata wszystkiego i Panie,
Dzisiaj złożył w betlejemskiej stajence na sianie?
Któż Cię, Wszechmogący Boże,
Strącił na to liche łoże?
Kto Cię na tej niskiej ziemi,
Równie z synami ludzkimi,
Trudy wszelkie cierpieć zniewolił?

O. Twa to wina a miłość ma ku tobie sprawiła,
Ze Mnie z wysokości nieba na ziemię zwabiła,
Abym w osobie Dzieciny
Opłakiwał ludzkie winy,
A spłaciwszy dług twój, ciebie
W szczęśliwości wiecznej w niebie
Między wybranymi posadził.

P. O Boże, jakżeś w miłości twojej niepojęty,
Żeś opuścił tron swój w niebie, a mieszkasz z bydlęty,
Żeś zapomniał swej godności,
W ziemskie zstępując niskości,
Abyś dla mnie w ludzkiem ciele
Nędzy i niewczasów wiele
I śmierć srogą podjął krzyżową.

O. Pomnij więc, jaką miłością goreję ku tobie,
O człowiecze, gdy dla ciebie nie folguję sobie;
Godniejsi są Aniołowie,
Zacniejsi Serafinowie,
A ciebie nad nich szanuję
Tak dalece, że przyjmuję
Człowieczeństwo na się dla ciebie.

P. O Przedwieczny Synu Boga, nigdy nie stworzony,
Dziś w Betlejem z Marji Panny na świat narodzony,
Czemże wynagrodzę twoje
Trudy podjęte i znoje,
Czem twą miłość niepojętą,
Dla mnie przez Ciebie podjętą,
Ja niewdzięczny człowiek odwdzięczę?

O. Żadnej innej Ja nie żądam od ciebie wdzięczności,
O człowiecze, oprócz twojej wzajemnej miłości,
Któraby cię drogą cnoty
Nieodstępnie wiodła poty,
Pókiby przez śmierci wrota
Do wiecznego cię żywota
Nie wyprowadziła z tej ziemi.

Wykonanie utworu: A któż Cię to, Stwórco świata wszystkiego

x