Regina Cœli lub Regina Cæli (Królowa Niebios) – antyfona maryjna Kościoła rzymskokatolickiego. W nabożeństwach śpiewana jest w miejsce modlitwy Anioł Pański w okresie Wielkanocy od Wigilii Paschalnej do niedzieli Zesłania Ducha Świętego (włącznie).
Jest to utwór nieznanego autorstwa (niekiedy przypisuje się autorstwo świętemu Grzegorzowi Wielkiemu). Jego istnienie już w XII wieku potwierdza Antyfonarz z opactwa św. Lupo z Benewentu. Śpiewano go w liturgii franciszkańskiej w XIII wieku. Papież Mikołaj III (1277-1280) wprowadził ją do brewiarza rzymskiego. 20 kwietnia 1742 papież Benedykt XIV zadecydował, by odmawiać tę modlitwę w okresie wielkanocnym zamiast modlitwy Anioł Pański[1].
Była tematem wielu utworów muzycznych, m.in. młodego Mozarta.
Królowo nieba, wesel się, Alleluja, bo Ten, któregoś nosiła, Alleluja, zmartwychwstał, jak powiedział, Alleluja, módl się za nami do Boga, Alleluja.
K. Raduj się i wesel, Panno Maryjo, Alleluja.W. Bo zmartwychwstał Pan prawdziwie, Alleluja.
K. Módlmy się; Boże, któryś raczył uweselić świat przez zmartwychwstanie Syna Twego, Pana naszego Jezusa Chrystusa, daj, prosimy, abyśmy przez Jego Rodzicielkę, Maryję Pannę, dostąpili radości życia wiecznego. Przez tegoż Chrystusa, Pana naszego.
W. Amen.