Ojców naszych Boże stary

Tekst Pieśni: Ojców naszych Boże stary

Ojców naszych Boże stary!
My nie znamy inszej wiary,
Tylko, którąś sam objawił,
I pierwszy się kościół wsławił.

Wiara dla ludzi niebo otwiera,
Przy nipj spokojnie człowiek umiera;
Gdy nas przyciska jaka przygoda,
Któż, gdy nie ona, rękę nam poda ?

Nadziejo! coś mi błysnęła,
I w krótkim czasie zniknęła!
Nie tej, którą w łonach mamy,
Albo w ludziach pokładamy;

Ale nadziei wzywam prawdziwej,
W której cieszę sie, gdym nieszczęśliwy,
I choć od przygód będę zgnębiony,
Zostanę zawsze niezwyciężony.

Ilekroć oezy tęskliwe
Podniosę w niebo szczęśliwe,
Nadzieja' mi wnet przypomnie,
Co tam obmyślano o mnie!

Ona mi Boga mego wskazuje,
Jak mój majątek, co się nie psuje.
Gdy wiem, że mym się zatrudnia stanem,
W nędzy największym czuję się panem.

Po wierze i po nadziei
Miłość święta na kolei;
Ona ziemię” z niebem godzi
I gorycze „życia słodzi.

Kocham, pewna mnie wzajemność czeka;
Nie umie zwodzić Bóstwo człowieka.
Albo, bliźniemu gdy serce dajem,
I on nie kamień, wzruszy się wzajem.

Boże! do Twojego nieba
Przez te trzy drogi iść trzeba.
Tedy od złych przygód próżny
„VV Twym domu stanie podróżny.

Ty moje siły wzmacniaj w tym biegu,
Niżli do mego przyjdę noclegu;
Naprzeciw śmierci riiech stanę w zbroi:
Wiary, nadziei, miłości Twojej.

Wykonanie Utworu: Ojców naszych Boże stary

Przejdź do: Pieśni Adwentowe