Modlitwa Bonawentury

Od wojny, nędzy i od głodu
Sponiewieranej krwi narodu
Od łez wylanych obłąkanie
Uchroń nas Panie!

Od nieprawości każdej nocy
Od rozpaczliwej rąk niemocy
Od lęku przed tym, co nastanie
Uchroń nas Panie!

Od bomb, granatów i pożogi
I gorszej jeszcze w sercu trwogi
Od trwogi strasznej jak konanie
Uchroń nas Panie!

Od rezygnacji w dobie klęski
Lecz i od pychy w dzień zwycięski
Od krzywd, lecz i od zemsty za nie
Uchroń nas Panie!

Uchroń od zła i nienawiści
Niechaj się odwet nasz nie ziści
Na przebaczenie im przeczyste
Wlej w nas moc, Chryste!

Modlitwa Bonawentury, zwana też Modlitwą – wiersz Jana Bonawentury Romockiego (ps. Bonawentura, 1925-1944), podporucznika Armii Krajowej, podharcmistrza, poety, poległego w powstaniu warszawskim.

Jan Romocki napisał Modlitwę w czerwcu 1942 roku w wieku zaledwie 17 lat. Wiersz jest głęboko przesiąknięty etyką chrześcijańską. Był śpiewany przez powstańców warszawskich. Po raz pierwszy Modlitwa została wydana przez Aleksandra Kamińskiego w zbiorze “Zośka i Parasol”.

Chwyty: Modlitwa Bonawentury

G h a
1. Od wojny, nędzy i od głodu,
D G
Sponiewieranej krwi narodu,
a G e
Od łez wylanych obłąkania,
C D G
Uchroń nas, Panie.

Od niepewności każdej nocy,
Od rozpaczliwej rak niemocy,
Od lęku przed tym, co nastanie,
Uchroń nas Panie.

e h
2. Od bomb, granatów i pożogi,
e h
I jeszcze gorszej w sercu trwogi,
a G e
Od trwogi strasznej, jak konanie,
C D G
Uchroń nas, Panie.

Wykonanie: Modlitwa Bonawentury

Modlitwa Bonawentury – Pieśni Religijne – Zespół Oratorium

Przejdź do pozostałych piosenek: