Jasełka: Bóg między nami
Otul się magią świątecznych dni jak ciepłym szalem.
Kolorowymi lampkami na choince naciesz oczy,
dźwiękami kolęd uraduj uszy,
serce wypełnij serdecznościami z przysłanych kartek świątecznych.
Zapomnij o wszystkim co smuci i boli.
W ten czarowny, zimowy wieczór wybierz się na wędrówkę z Maryją i Józefem.
Zabierz się z pasterzami i Mędrcami do Dzieciątka.
Przyjdź do Tego, który daje wiarę, że to, co niemożliwe,
to, co trudne daje życie.
Przyjdź do Tego, który daje Miłość…
oprac. Beata Żabka – parafia Korzeń
WSTĘP: /na tle melodii/
Otul się magią świątecznych dni jak ciepłym szalem.
Kolorowymi lampkami na choince naciesz oczy,
dźwiękami kolęd uraduj uszy,
serce wypełnij serdecznościami z przysłanych kartek świątecznych.
Zapomnij o wszystkim co smuci i boli.
W ten czarowny, zimowy wieczór
wybierz się na wędrówkę z Maryją i Józefem.
Zabierz się z pasterzami i Mędrcami do Dzieciątka.
Przyjdź do Tego, który daje wiarę, że to, co niemożliwe,
to, co trudne daje życie.
Przyjdź do Tego, który daje Miłość…
MELODIA
SCENA PIERWSZA
/przy stole siedzi staruszka i czyta modlitwy z książeczki do nabożeństwa/
NARRATOR:
Żyła kiedyś sędziwa pani, która spędziła wiele godzin dnia na pobożnych modlitwach. Pewnego razu usłyszała głos Boga, który mówił do niej:
BÓG: Dziś przyjdę Cię odwiedzić.
NARRATOR: /staruszka krząta się wokół stołu, poprawia wszystko, po czym zdejmuje fartuszek, przegląda się w lustrze i czeka/
Możecie sobie wyobrazić radość i dumę staruszki… Zaczęła sprzątać, czyścić, wyrabiać ciasto i piec ciastka. Zastawiła stół, potem ubrała się w najpiękniejszą suknię i zaczęła oczekiwać na przybycie Boga. Po pewnym czasie ktoś zapukał do jej drzwi.
/wchodzi sąsiadka/
SĄSIADKA: Moja miła sąsiadko! Proszę, pożycz mi odrobinę soli.
STARUSZKA:
Na miłość Boską, odejdź stąd zaraz, nie mam czasu na takie głupstwa! Czekam na dobrego Boga, który ma dziś do mnie przyjść. Idź już! /staruszka wypycha za drzwi sąsiadkę/
NARRATOR: Po pewnym czasie ktoś znowu zapukał.
/staruszka podbiegła do lustra, poprawiła włosy, uśmiecha się i podchodzi do drzwi. Wchodzi mały chłopiec. Jest opatulony w zbyt dużą marynarkę, w ręku trzyma pudełko. Twarz staruszki zmienia się – staje się zła i ponura/
CHŁOPIEC:
Proszę pani! Mam ze sobą guziki, nici, mydełko. Towar dobry, bardzo tani. Tańszy niż w sklepie. Jeśli pani …
STARUSZKA:
/Przerywa chłodno/ – Czekam na dobrego Boga. Nie mam czasu. Przyjdź innym razem. /zamyka drzwi/
NARRATOR: Po chwili znów zapukano do drzwi.
/wchodzi wędrowiec z znoszonym ubraniu/
WĘDROWIEC:
Szanowna Pani! Proszę o kawałek, chociażby suchego chleba. A może… pozwoliłaby Pani odpocząć przez chwilę tu, na schodach swojego domu?
STARUSZKA:
O nie! Zostawcie mnie w spokoju! Oczekuję Boga! I proszę, odejdź z moich Schodów! /wędrowiec smutny odchodzi/
NARRATOR:
Dzień mijał, godzina po godzinie. Nadszedł wieczór i Bóg nie pokazał się. Staruszka była głęboko rozczarowana – siadła znużona przy stole… I usłyszała wtedy głos:
BÓG:
Dziś trzykrotnie przyszedłem Cię odwiedzić … i po trzykroć nie przyjęłaś mnie …
/staruszka siedzi zapatrzona w dal – gdzie z oddali idą Maryja z Józefem/
KOLĘDA:
SCENA DRUGA
/Maryja z Józefem idą do stajenki w asyście Aniołów 1-2 – rozbrzmiewa kolęda – BÓG SIĘ RODZI – siadają/
ANIOŁ 1
Była noc. Gwiazdy jasno świeciły. Ludzie w Betlejem już spali. Ale oto za miastem w maleńkiej stajni czuwa Maryja i Józef. Jakże wielka jest ich radość i zdziwienie nad miłością Boga, który dał swojego Syna.
ANIOŁ 2
Matuchna Najświętsza Dzieciątko piastuje,
Przy niej Józef Święty – on go pielęgnuje.
Powitajmy Dziecię razem z pasterzami,
oddajmy mu pokłon razem z bydlątkami.
ANIOŁ 3 /wyłania się od strony stołu ze staruszką – może zaśpiewać – ale może też recytować/
Nie było miejsca dla Ciebie – w Betlejem w żadnej gospodzie,
więc narodziłeś się Dziecię – w stajni, w ubóstwie i chłodzie.
Nie było miejsca choć zszedłeś – jako Zbawiciel na ziemię,
by wyrwać z czarta niewoli – to biedne Adama plemię…
CHŁOPIEC
Nie było miejsca, więc czemu?
Tyś przyszedł – choć ludzie nie chcieli…
Nie lepiej by Ci było w niebie, gdzie Cię wielbili Anieli?!
W niebie miał Jezus swe szczęście, nic Ci nie było potrzebne,
czemuś więc zeszedł na ziemię – w noc ciemną – daleko od nieba?
Czemuś Jezu pozwolił na żłobu opuszczenie?
Dlaczegoś tak się zniżył?
DZIEWCZYNKA
By przynieść światu ZBAWIENIE.
A ludzie ciągle nie wiedzą, gdzie szukać szczęścia należy:
nie wiedzą, że szczęście tak blisko- w żłóbku ubogim – tu – leży
Nie wiedzą – że Bóg choć maleńki jest w naszych sercach – WIELKI!
KOLĘDA:
SCENA TRZECIA
WĘDROWIEC /z PIERWSZEJ sceny/
Kiedy rodzi się Bóg, niech w twoim domu,
niech w tobie nie będzie zimniej niż w tamtej stajence.
Betlejem jest blisko, jest na odległość ludzkiego serca,
Na odległość otwartych szeroko ramion,
Na odległość dłoni otwartej,
Betlejem jest blisko. Każdego dnia możesz tu dojść!
SĄSIADKA /z PIERWSZEJ sceny/
Kiedy zasiądziesz do stołu w ten najpiękniejszy wieczór w roku,
w wieczór narodzin Syna Bożego,
kolęd, płatków śniegu, ciepła i spokoju, pomyśl o człowieku,
który jest od ciebie na odległość myśli….
Zanuć pieśń o Bożym Narodzeniu z człowiekiem,
który jest na odległość twojego głosu.
STARUSZKA /wstaje od stołu/
Naucz nas wszystkich – Boże:
miłości, obyśmy do niej dorośli.
Wspomagaj, przymnóż nam wiary, byśmy w tej drodze wytrwali
Naucz nas chlebem się dzielić, by nikt nie łaknął na ziemi.
Naucz przebaczać i przebacz – pomóż nam bliźnich zrozumieć.
Ukochany Boże – coś przybrał postać dziecka
zechciej już na zawsze – pośród nas zamieszkać.
NARRATOR /z pierwszej sceny/
Codziennie każdy z nas jest świadkiem Bożego Narodzenia.
Na ołtarzu przychodzi i staje wśród nas to samo Dziecię – Jezus.
Wyjdźcie Mu na spotkanie. Niechaj dokona się Boże Narodzenie.
Kiedy rodzi się Bóg, niech w tobie nie będzie serca zimnego, głuchego.
Otwórz je i miłością, czułością i delikatnością – powiedz- kocham cię Jezu.
ZAKOŃCZENIE
ANIOŁ 1
Tylko tak można Boga spotkać – ze złotem, kadzidłem i mirrą.
Ze złotem miłości aż do całkowitego oddania się,
do zupełnego poświęcenia.
Z kadzidłem zachwytu aż do oszołomienia.
Z mirrą cierpienia, smutku, poczucia grzechu.
Tylko tak można Boga spotkać.
Tylko tak można siebie spotkać.
Siebie jako małego człowieka wobec ogromu Rzeczywistości,
do której dochodzi się przez miłość, zachwyt i cierpienie…
/Maryja z Józefem wychodzą na środek – wszyscy pozostali ustawiają się w półkolu obok Maryi i św. Józefa/
MARYJA:
Dziś gwiazdy blask, świąteczny czas,
A my z przyzwyczajenia,
Zamiast jasnością cieszyć się,
Pędzimy w stronę cienia.
Odrzucimy w dal, smutki i żal
I strach, co nas krępuje,
Pozwólmy światłu działać w nas,
Niech piękno w nas zbuduje.
św. JÓZEF:
Nie bójmy się, radujmy się,
To światło jest miłością,
W świąteczny czas, ten gwiazdy blask
Darzy nas Bożą mądrością.
Ludzkości, padnij na kolana
Powitaj swego Zbawcę Pana.
On Ci się daje dzisiaj cały
I Ty Mu nie skąp czci i chwały.
KOLĘDA:
DEKORACJA:
z boku sali/ – Stół nakryty obrusem, na nim świąteczny stroik, zapalona świeca, dwa talerze, dwa krzesła, ubrana choinka.
w centrum/ – Szopka, rozrzucone sianko, żłóbek, gwiazda betlejemska, zielone choinki, duże hasło przewodnie: BÓG jest w NAS
GIPHY App Key not set. Please check settings